Değerli arkadaşlarım bu hafta yüreğinize azda olsa dokunmak istiyorum.
Hayat hep bittiğini zannettiğimiz yerde başlıyor aslında. İtilmenin ötekileştirmenin kıskançlığı sevgiyi saygıyı umutlarımızı hayallerimizi neşemizi üzüntülerimizi ümitlerimizi ve daha nice duyguları kalbimizde besler dururuz. Hayatta söyle geriye dönüp baktığımızda bazen kocaman sıfır ya da bir hiç ya da koca bir boşluk görürüz. Hayatta neşelerimiz kadar üzüntülerimizde var ama tek bir şeyi başaramıyor insanoğlu zamanı kaybettiğini…
Zaman su misali ellerimizden kayarken son nefesimizi vereceğimiz saatimiz bile kaderimizde yazılı iken nedense insanlar uyku âleminde gibi bir durum var. Aslında gerçekçi olursak bu dünya zaten rüya alemi yarı ölü yarı diriyiz.. uyku hali ölümle özdesik bir durum.. hiç kendinizle su an duşunun bir an için şapkayı masa üstüne koyalım ve vicdan muhasebesi yapalım.. keşkelerle mi neyselerle mi pişmanlıklarla mı cahilce yapılan yaşanılanlar acılara tutunarak yaşamak mı yoksa kendini cezalandırmak mı bir şeylere boyun eğip kaderim deyip yasamak mı? Biz insanoğlu her zaman ilk önce kendimizi ailemizi arkadaşlarımızı çevremizi toplumu yargılamayı çok seviyoruz. Yozlaşmış toplumlar eğitimli toplumlar bilgisiz ana fikri çok olan bir sürü ekleyebileceğimiz düşüncelerimiz var. biz insan oğlu asla doymayı bilmeyen üretmekten çok tüketmeye alıştırmışmış dünyanın her yerinde hemen hemen var..
bunları neden yasıyoruz neden izin veriyoruz. hayatımıza aldıklarımız mı çok verdiklerimiz mi ??herkesin kendi için de acısı olan bir sırrı vardır ..su an sizden bir şey yapmanızı istiyorum.. gözlerinizi kapatıp oldukça derin derin nefes alın sakinleşin en son en küçük hâlinizi karşınıza koyun bütün bu yaşananlardan dolayı o küçük çocuktan özür dileyin ve ona sarılın…bundan sonrası için hayatınızda yaşadıklarınız ve yaptıklarınız için ikinci bir şans isteyin..
kendinizi hiç olmamış kadar hafif yüklerinden keşkeklerinden kendinizi suçlamaktan vaz geçtiğinizi göreceksiniz… Hayat her insana aynı şansı tanımıyor eşit olmayan bir yasam alanı ama adaletli bir Yaradanımız var ..en azından çok şükür . 6ay ömrünüzün kaldığını söyleseler ne yapardınız. Korkardınız önce hic bilmediğimiz ama gerçek bir yasama ilerlemek gibi…su an az çok neler yapacaklarınızı sıralar gibi oldunuz.. peki bu hayal ettiğimiz ve yasamak istediğimiz şeyleri neden erteliyoruz. Kusura bakmayın ama sihirli değnek yok bu dünyada…o zaman hayata yeni bir sayfa ile başlamanın gemileri ve limanı yakma zamanı geldi.. hadi başlayalım ..önce özgür düşünme düşüncelerimizin değer gördüğü ortam sonrasında adım adım özgürlüğe ..artık acılara tutunarak bunca yıl yasadıysanız bundan sonra mutluluğa tutunarak küçük de olsa mutluluk için kendimizi ödüllendirmeliyiz. İçimizdeki bize zarar verdiğini düşündüğümüz bütün engelleri biz koyduk kaldırmasını da biliriz demi… Evet dediğinizi duyar gibi oldum… Başlangıcınız miladınız olsun. Çıkarın içinizde ki gücü bunu başarabilirsiniz ..
eğer sen kendinden vaz geçtim diyorsan büyük yalancısın.. 🙂 neden ??vaz geçsen sana yapılanları iyi veya kötü unutursun çocuğunu işini evini ekonomini okulunu arkadaşlarını bir kişide olsa dışlardın sağlığına dikkat etmez hatta düşünsel fonksiyonlarını iptal ederdin sonu koca bir hiç. Bazılarınız aman ben öylesine yasıyorum derken bile secim yaptığını görüyoruz. Yaşıyorsam o halde bende varım demektir. Artık birilerini suçlamak günah keçisi yapmayı bırakalım. İşte kendinize verdiğiniz en büyük ödül. Saygı sevgi hoşgörünüz ve kalbinizin ümit ışığı her daim yanması dileklerimle…
